Περί ΟΧΙ και ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ.

Το «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ» που είπε ο Λεωνίδας πριν από 2,500 περίπου χρόνια έχει πλέον ενσωματωθεί στο DNA του κάθε Έλληνα. Απο τότε όλοι μας θέλουμε να πούμε ένα ΟΧΙ στον Πέρση κατακτητή και να πέσουμε ηρωικά μαχόμενοι και κάθε σκέψη για συμβιβασμό θεωρείτε σχεδόν προδοτική.

Σαν λαός είμαστε αρκετά ρομαντικοί και θέλουμε να βλέπουμε μόνο τον αφρό και όχι την ουσία.

Το ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ του Λεωνίδα δεν ήταν ένα όχι βγαλμένο από την ψυχολογία της στιγμής – ήταν ένα όχι βασισμένο στην ψυχρή λογική και ειπώθηκε έχοντας πλήρη συναίσθηση της πραγματικότητας. Ακόμα και στο καταπληκτικό φιλμ ‘300’ η σκηνή όπου ο Λεωνίδας κλωτσάει τον Πέρση πρέσβη, δείχνει ότι η κλωτσιά δόθηκε κατόπιν σκέψης και δεν ήταν απλά επειδή τσαντίστηκε.

Από την ώρα που οι Έλληνες βοήθησαν την επανάσταση των Ελληνικών  αποικιών κατά των Περσών στην Μικρά Ασία και ειδικά μετά την νίκη των Αθηναίων στον Μαραθώνα, ήταν βέβαιο ότι θα ακολουθήσει πλήρη εισβολή για να αποκαταστήσει το πρεστίζ της Περσικής Αυτοκρατορίας.

Οι Έλληνες όμως προετοιμάστηκαν για τα χειρότερα. Με την καθοδήγηση του Θεμιστοκλή, οι Αθηναίοι δεν ξόδεψαν το ασήμι που βρέθηκε στο Λαύριο σε καταναλωτικά αγαθά αλλά έχτισαν τα ‘ξύλινα τοίχοι’. Εκπαιδεύτηκαν σε θάλασσα και ξηρά και περίμεναν πότε θα έρθουν οι βάρβαροι. Και όταν ήρθαν οι πρεσβευτές να απαιτήσουν γή και ύδωρ πήραν το calculated risk και είπαν το ΟΧΙ. Το θέμα είναι ότι οι Έλληνες δεν κέρδισαν τους Περσικούς πολέμους στην Σαλαμίνα και στις Πλαταιές, αλλά στα ναυπηγεία και τα γυμναστήρια.

Αυτό ας γίνει παράδειγμα σε κάθε εκκολαπτόμενο Λεωνίδα. Ή είσαι προετοιμασμένος να πολεμήσεις τα θηρία και να υποστείς τις συνέπειες ή κάνεις πίσω και παζαρεύεις ότι μπορείς.