Πράσινες χάντρες

Συνεχίζοντας το προηγούμενο παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι υπάρχει ακόμα ένα χωριό, λίγο πιο μακριά απο το δικό μας. Και αυτού του χωριού το νόμισμα του είναι οι χάντρες, αυτή την φορά όμως πράσινες. Όπως και στο πρώτο χωριό, οι χάντρες αντιπροσωπεύουν τα προιόντα και υπηρεσίες που μπορεί να παράγει αυτό το χωριού.

Εάν τα χωριά είναι απομονομένα, είναι αδιάφορο το τι προιόντα παράγει το ένα και τι χρήμα χρησημοποιοεί το άλλο. Και τα δύο έχουν τις δικές τους κλειστές οικονομίες και οι ευμάρια των κατοίκων εξαρτάτε απόλυτα απο το τί παράγουν οι ίδιοι.

Ας φτιάξουμε τώρα ένα δρόμο να τα ενώσουμε.......

Μονομιάς θα αρχίσει το εμπόριο - χωρικοί απο το πρώτο χωριό θα θέλουν να αγοράσουν προιόντα και υπηρεσίες απο το δευτερο χωρίο αν και εφόσον είναι καλύτερα απο τα δικά τους - το ίδιο θα κάνουν και οι χωρικοί απο το δεύτερο χωριό. Μή έχοντας πράσινες χάντρες οι του πρώτου χωριού θα πρέπει να αγοράσουν πρώτα πράσινες χάντρες με τις οποίοες να πληρώσουν τα πράσινα αγαθά και τούμπαλιν.

Λογικό είναι ότι στην αρχή η ισοτιμία στην αρχή θα είναι 1 προς 1. Μετά απο λίγο καιρό όμως αυτό θα αλλάξει και ανάλογα με την προσφορά και ζήτηση ανάμεσα σε αυτές τις δύο οικονομίες θα καθοριστεί πόσες κόκκινες χάντρες χρειάζεται κάποιος για την ανταλλάξει με μία πράσινη ώστε να αγοράσει πράσινα προιόντα.

Αν το δευτερο χωριό είναι πιο παραγωγικό και παράγει καλύτερα προιόντα, τότε οι του πρώτου θα θέλουν να αγοράσουν περισσότερα από αυτά αλλά αφού έχουν τις ίδιες χάντρες θα πρέπει να δώσουν περισσότερες για να πάρουν πράσινες ....... δηλαδή θα πρέπει να "αποποιηθούν" περισσότερη απο την δική τους κατανάλωση ή να δώσουν πιο πολλές υποσχετικές για μελλοντική κατανάλωση στο δεύτερο χωρίο ώστε να καταναλώσουν τώρα περισσότερα απο τα πράσινα προϊόντα.

Ας υποθέσουμε τώρα ότι το πρώτο χωριό για κάποιον λόγο επιλέγει να μην παράγει πολλά - μπορεί για παραδειγμα να αποφασίσει να ασχοληθεί κατά κύριο λόγο με την .αερολογία και να αγοράζει ότι του λείπει απο το δευτερο. Δεν θα αργήσει να  ξοδέψει όλες του τις χάντρες και έτσι για να συνεχίσει να ζεί με τον ίδιο τρόπο (πολύ αερολογία και λίγη παραγωγή) θα χρειαστεί περισσότερες ώστε να συνεχίσει να αγοράζει απο τους πράσινους. Τι λύσεις έχει ;

Η μία θα ήταν να κόψει νέες χάντρες. Αν το κάνει θα συνεχίζει να τις ανταλλάσσει αλλά από την στιγμή που η παραγωγική του δυνατότητα δεν έχει αλλάξει, αυτές οι περισσότερες χάντρες θα αντιπροσωπεύουν ακριβώς την ίδια παραγωγή και στο σύνολό τους αξίζουν το ίδιο. Δεν θα αργήσει να το πάρει χαμπάρι το δεύτερο χωριό και να ζητά περισσότερες κόκκινες  χάντρες για να δώσει τις δικές του πράσινες αφού θα χρειαστεί περισσότερες κόκκινες για να αγοράσει τα ίδια προϊόντα του πρώτου χωριού.

Μια άλλη λύση θα ήταν να δανειστεί πράσινες χάντρες. Αυτό συμφέρει το δεύτερο χωριό γιατί και τα προϊόντα του πουλά που του επιτρέπει να έχει τους κατοίκους του απασχολημένους και να κερδίζει και κάποιο τόκο. Αφού το δεύτερο χωριό μπορεί να παράγει μπορεί να κόψει περισσότερες πράσινες χάντρες οι οποίες όμως δεν θα του πληθωρίσουν την οικονομία αφού η προσδοκία είναι να παράγει περισσότερο στο μέλλον.

Το πρώτο χωριό όμως έχει μπει σε τροχιά καταστροφής αφού συνεχίζει να καταναλώνει όπως στο παρελθόν, έχοντας όμως μία οικονομία που δεν μπορεί να υποστηρίξει αυτή την κατανάλωση. Έτσι είναι θέμα χρόνου για το πότε αυτοί του παραγωγικού χωριού θα "ξυπνήσουν" και σταματήσουν να δανείζουν αφού θα καταλάβουν ότι δεν θα μπορέσουν ποτέ να εξαργυρώσουν αυτές τις υποσχετικές για μελλοντική κατανάλωση.

Τι θα γίνει τότε; Το πρώτο χωριό δεν θα μπορεί να συνεχίζει να καταναλώνει και θα αναγκαστεί να περιοριστεί σε ότι μπορεί να αγοράσει με το δικό του νόμισμα. Το δεύτερο θα σταματήσει το εμπόριο και άσχετα με το αν θα πάρει ποτέ πίσω τα δανεικά (τα οποία δεν τα χρειάζεται και ιδιαίτερα γιατί σταματώντας να παράγει για το πρώτο χωριό θα πρέπει ή να ανοίξει νέους δρόμους με άλλα χωριά για να διοχετεύσει προς αυτά την παραγωγή του ή να αναγκαστεί να αφαιρέσει χάντρες από την οικονομία του για να μην πληθωρίσει το νόμισμα του)

Αρχίζει και θυμίζει κάτι ;

Στο επόμενο πόστ θα γράψω για τα συμπεράσματά μου.